Een uitgebreid boek over uw eigen levensloop. Een verhaal zoals u het mij heeft verteld tijdens een aantal gesprekken. Geschreven in een soepele tekst in uw eigen woorden. Vormgegeven en gedrukt tot een professionele uitgave. Dat is een levensboek van waarde. Een geschenk voor uzelf en voor uw dierbaren.

Voor een kortere uitgave van uw levensverhaal, zie levensportret van waarde.

“Het voelde als een weldaad om mijn levensverhaal in alle rust te kunnen vertellen.”
verteller

lb - omslag2 ws

Het proces start met een oriënterend gesprek tussen mij en de initiatiefnemer van uw boek. Dat kunt u zelf zijn, het kan ook een van uw naasten zijn. Als we wederzijds een klik voelen, starten we met de gesprekken over het verloop van uw leven. Daarvoor kom ik drie keer bij u langs. Tijdens de eerste bijeenkomst maken we kennis en bespreken we globaal uw levenspad. Daarmee begint vanzelf ook uw verhaal. In de daarop volgende keren gaan we daar mee verder.

Tijdens de gesprekken gaat het om uw eigen verhaal, zoals ú uw leven heeft beleefd. Het gaat niet om het verhaal zoals uw broer of partner het heeft ervaren. Daarom voeren we de gesprekken een-op-een. U vertelt, ik help u zo nodig op weg, luister en structureer. U bepaalt zelf wat u wilt vertellen. Wat u liever niet wilt vastleggen, blijft achterwege. Onderweg kunt u uw herinneringen verder detailleren als u daar behoefte aan heeft. Hetzij door eigen aanvullingen, hetzij door verdiepende vragen van mijn kant. Hierbij houdt u zelf de regie.

Elke ontmoeting duurt een paar uur.* Ik zorg voor de vastlegging van uw verhaal in een goedlopende tekst. In uw eigen woorden. Daar gaat flink wat tijd in zitten. Als u zich kunt vinden in de laatste tekstversie, gaat een professioneel vormgever er mee aan de slag. Uw wensen over foto’s of andere afbeeldingen voor het boek worden daarin meegenomen.

* Mochten bijeenkomsten van een paar uur niet haalbaar zijn voor u, dan maken we andere passende afspraken.

uw levensboek van waarde is klaar

Zo’n drie tot vier maanden na het eerste gesprek is uw waardevolle levensboek klaar. Ik verpak het feestelijk en kom het persoonlijk overhandigen.

anders

Heeft u andere wensen over uw levensboek? Ik denk graag met u mee.

 

lb - bladeren v ws

Het ontwikkelproces van een levensboek van waarde beslaat ongeveer 100 uur: van het eerste interview tot en met het begeleiden van het drukwerk. U ontvangt een genaaid gebonden boek van ongeveer 80 pagina’s op mooi papier. Uw boek is op professionele wijze digitaal geprint, heeft een harde kaft en een leeslint.

De kosten bedragen 2950 euro. Dat is inclusief de professionele vormgeving, drukwerk en BTW en exclusief een kleine vergoeding voor eventuele reiskosten. Het oriënterende gesprek breng ik niet in rekening. Het eerste boekexemplaar is bij dit bedrag inbegrepen.

Extra exemplaren van uw boek kunt u altijd bijbestellen. Afhankelijk van het aantal foto’s dat u wilt opnemen, zijn de kosten van een extra boek ongeveer 25 euro.

anders

Bij andere wensen ontvangt u van mij een aangepaste offerte.     

 

Onderstaande fragmenten geven een indruk van de levensboeken van waarde die ik schreef. Om privacyredenen heb ik namen van de vertellers weggelaten. Namen in de citaten zijn gefingeerd.

“Ik kwam in het gezin als zesde in de rij. Ik was een zeer gewenst kind. Want na vijf meiden waren mijn ouders echt blij dat er een jongen kwam. Dat weet ik uit een verhaal over mijn moeder vlak na mijn geboorte. Vrouwen kregen destijds in hun kraambed vaak een geklutst ei met wat advocaat of cognac. Mijn vader schijnt van gekkigheid zoveel cognac bij het ei gedaan te hebben dat mijn moeder met een rode kleur in bed lag. Echt aangeschoten. Tipsy, noemden ze dat. Waarop de kraamverzorgster zei: ‘Mevrouw, mevrouw, u hebt hoge koorts!’ ’Nou,’ zei mijn vader, ‘dat zal wel geen koorts zijn, dat komt wel ergens anders vandaan!’ Zo blij waren ze.”
verteller

“Toen ik een jaar of twaalf was, ging ik naar de zondagsschool. Aansluitend was er voor kinderen vanaf twaalf jaar catechisatie in het huis van de dominee. De dominee was een dikke, forse man. In mijn ogen was hij oud, maar hij was heel erg aardig. Ik studeerde  niet uit de bijbel en daar was hij verontwaardigd over. ‘Waarom kom je dan naar de catechisatie?’ vroeg hij. ‘Voor de spelletjes,’ want die vond ik leuk. Ik ben toen toch weggestuurd, en ik ben er niet meer naar terug gegaan. Ik geloof niet dat mijn ouders dat erg vonden.”
vertelster

“Ik weet het nog goed, de allereerste dag dat ik daar aankwam in België. Het was augustus 1949. Het regende en het was laat. We gingen lopend een aantal kilometers vanaf het station, die laatste weg op. Naar het internaat, op een heuvel buiten de stad. Het gebouw staat er nog. Daar trokken we in een grote colonne van een paar honderd jongens naar boven. Soms zie je wel eens vluchtelingenfoto’s, – het is niet te vergelijken met wat die mensen doormaken -, maar het voelde wel zoiets. De koffers werden vervoerd door een oud mannetje met een paard en een grote wagen. Hij moest vast wel een paar keer rijden. En ik had zelf waarschijnlijk ook wel iets in mijn handen.”
verteller

“Mijn vader stimuleerde altijd: “Je moet wat van de wereld zien.” (Mijn moeder was hier overigens geen voorstander van!) Maar omdat mijn vader vond dat ik niet in zo’n klein dorpje moest blijven, mocht ik vanaf mijn 16e alleen met Ada en Mia op de fiets op vakantie. Dat waren mijn mooiste vakanties ooit. Mijn vader had een route uitgestippeld. De eerste keer was het verste punt Chaam, in Brabant. We kregen 80 gulden en moesten kaartjes sturen en elke dag naar de ouders van Mia bellen. Want zij hadden een telefoon. Mijn ouders gingen daar dan vragen of ze al iets gehoord hadden. En daar gingen we. We sliepen onderweg in jeugdherbergen. Ik weet nog dat dat 2,5 gulden kostte. Daar kreeg je een slaapplek voor, een avondmaaltijd en een ontbijt. Je had wel een corveetaak. Bijvoorbeeld de vloer dweilen, aardappels pitten en dergelijke. Ik heb nog kaartjes van de jeugdherbergen. Ik zie ze nog zo voor me. We wasten ons aan lange granieten wastafels. Ik weet niet meer of er douches waren.”
vertelster

“Ik vind het lastig te omschrijven wat ik in die tijd meemaakte. Wat wel een duidelijk symptoom werd, was dat ik een steen in mijn maag voelde, elke keer wanneer ik er weer heen moest. Ik dacht dat ik een maagzweer had, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik kreeg ook darmklachten, terwijl ik toch normaal at. Later is dat nog een keer gebeurd; het slaat blijkbaar op mijn maag als ik me niet happy voel.”
verteller

“Wat ik merk naarmate ik ouder word, is dat ik minder angst heb. Ik heb minder behoefte om grip te willen hebben. Ik zou dat ook mijn kinderen willen meegeven. Geef het maar uit handen. Hou de zaken niet vast. Laat steeds meer los, want zo gaat het in het leven. Als je dat beseft, kun je beter omgaan met angsten. Want, wat kan er gebeuren?”
verteller

 

 

Het vertellen van een levensverhaal is vaak een bijzondere en intensieve gebeurtenis. Ieder mens heeft zijn of haar eigen ervaringen en emoties. Al pratende komt u op geheugenplekken waar u niet dikwijls meer komt. Gewoon, omdat er geen aanleiding meer voor is. Vergeten details komen weer naar boven en soms krijgt u al vertellend nieuwe inzichten over uw eigen leven.

Wat ik regelmatig hoor is dat het soms makkelijker is om een verhaal aan een buitenstaander te vertellen dan aan een naaste. De toehoorder heeft geen voorkennis en geen emotionele binding. En het verhaal kan verteld worden zonder onderbrekingen uit het dagelijkse leven.

Door uw verhaal te laten vastleggen, krijgt het ook waarde voor uw omgeving. Voor uw kinderen, uw kleinkinderen, uw vrienden. Uw bijzondere herinneringen worden tastbaar en kunnen in uw eigen woorden worden doorgegeven. Ook als u ze straks niet meer zelf kunt vertellen. Dat geeft rust.