Als kind schreef ik graag opstellen. Over andere mensen, over zelfverzonnen levenslopen. Apetrots was ik, toen ik het bijschrift van meester Seerden las bij een van mijn verhalen: “Zo’n schrijfster geef ik graag een 9!” Ik weet het nog goed, ik zat in de vierde klas, nu groep 6. Ook op de middelbare school ging ‘stellen’ me makkelijk af. Het heeft me zelfs gered van een herexamen Duits tijdens mijn eindexamen.
Ik schreef zo’n beetje dagelijks. Vanaf mijn middelbare schooltijd vooral in mijn dagboek. Over wat ik die dag had meegemaakt, hoe ik het had beleefd. Ik ontdekte dat schrijven me hielp om mijn emoties te uiten, om ontdekkingen te doen over hoe ik in elkaar stak. Schrijven gaf me structuur op momenten dat alles in mijn hoofd een chaos leek. Ik kreeg inzicht in mijn eigen leven.
En ik begon ook de context van mijn verhalen te beschrijven. Zodat ik, als ik het later nog eens terug zou lezen, zou begrijpen waarom ik had geschreven wat ik schreef. Waarschijnlijk besefte ik toen voor het eerst het belang van ‘vastleggen wat van waarde is’.
Inmiddels, vele jaren later, heb ik van het vastleggen van persoonlijke verhalen mijn vak gemaakt. Via een omweg, maar die was blijkbaar nodig.
loopbaan
Ik studeerde Tekstwetenschap na mijn middelbare school. En na het afstuderen werkte ik tien jaar als communicatiespecialist in het bedrijfsleven. Ik schreef onderwijsmateriaal, nieuwsbrieven, trainingsmateriaal, handleidingen. Als projectleider communicatie werkte ik op nationaal en internationaal niveau onder meer voor Shell, NS, KPN, Eneco, DSM, Philips.
Teksten en heldere communicatie: dat hoort bij mij. Dacht ik. Tot ik steeds meer het persoonlijke contact begon te missen binnen de bedrijfscommunicatie. Ik stapte over naar een ‘pure-mensenwereld’: die van kinderen. Ik volgde de PABO en werd leerkracht in het basisonderwijs. Acht jaar stond ik met veel plezier voor de klas, waarvan vijf jaar bij moeilijk en zeer moeilijk lerende kinderen met een fysieke beperking. Hier kon ik met mijn hart werken: ik stond dicht bij de kinderen en mocht bijdragen aan hun cognitieve en emotionele ontwikkeling.
Maar bloed kruipt toch waar het niet gaan kan: ik wilde graag schrijven.
ankers van waarde
Nu, met Ankers van waarde, combineer ik sinds 2013 mijn taalgevoel met mijn oprechte interesse in persoonlijke levenslopen.
Wie weet, mag ik binnenkort ook uw verhaal optekenen. Zodat u kunt laten vastleggen wat voor u van waarde is. En wellicht krijgt u, al vertellend, ook meer inzicht in uw eigen leven.
